Hinn 20.júlí sl. tilkynnti ríkisstjórnin ,að hún hefði ákveðið að fella fjölmiðlalögin úr gildi og afturkalla fjölmiðlafrumvarpið frá 5.júlí sl. Þar með hafði  ríkisstjórnin algerlega gefist upp í málinu. Mikil andstaða þjóðarinnar við fjölmiðlalög ríkisstjórnarinnar leiddi til þess að ríkisstjórnin  gafst upp  í málinu .

Ríkisstjórnin þorði ekki

 Það var búið að vera mikið kappsmál ríkisstjórnarinnar og þó sérstaklega Sjálfstæðisflokksins að  setja lög um eignarhald á fjölmiðlum. Lög þar um voru samþykkt á alþingi en forseti Íslands neitaði hinn 2.júní sl. að skrifa undir lögin og vísaði þeim til þjóðarinnar í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Þegar til kastanna kom þorði ríkisstjórnin ekki að láta þjóðaratkvæðagreiðsluna fara fram. Hún óttaðist að bíða ósigur í þeirri atkvæðagreiðslu og vildi þess vegna heldur draga lögin til baka,fella þau úr gildi.En til þess að halda andlitinu lagði  hún um leið  fram   nýtt fjölmiðlafrumvarp 5.júlí sl. , sem var sáralítið frábrugðið eldra frumvarpinu.Flestir málsmetandi fræðimenn í lögfræði töldu það ekki standast stjórnarskrá að  leggja fram nýtt frumvarp um fjölmiðla um leið og það eldra væri fellt úr gildi.Þessi brella ríkisstjórnarinnar fór mjög illa í þjóðina. Þjóðin taldi ríkisstjórnina vera  að hafa rangt við og andstaða við nýja  fjölmiðlafrumvarpið var jafnmikil og við það eldra. Það var jafnmikil gjá milli  þings og þjóðar eftir sem áður. Talið var því víst,að forseti   mundi áfram synja fjölmiðlafrumvarpi staðfestingar. Þegar ríkisstjórnin gerði sér það ljóst ákvað hún að draga bæði frumvörpin til baka,það eldra og það nýja.Var ríkisstjórnin þá búin að vera í stríði við þjóðina svo mánuðum skipti í þessu máli. Uppgjöf ríkisstjórnarinnar í málinu var að lokum alger.

Ríkisstjórnin vill ekki viðurkenna að hún hafi gert mistök. Það er mannlegt að gera mistök og þjóðin mundi áreiðanlega fyrirgefa ríkisstjórninni,ef hún viðurkenndi ,að um mistök hefði verið að ræða. En stjórnin viðurkennir engin mistök.

Nýtt fjölmiðlafrumvarp síðar

 Ég tel víst,að ríkisstjórin ætli síðar  að leggja fram nýtt frumvarp um eignarhald á fjölmiðlum. Út af fyrir sig er ekkert við því að segja,ef  staðið er rétt að málinu  og þess freistað að ná  víðtækri samstöðu um málið. Nýtt frumvarp má ekki snúast um eitt fyrirtæki eins og frumvarp forsætisráðherra gerði. Það stenst ekki að setja lög á eitt fyrirtæki í landinu. Nýtt frumvarp  verður að að vera alhliða og á að snúast um vernd fréttamanna og blaðamanna,svo eigendur fjölmiðla geti ekki haft áhrif á þá. Það þarf að vernda rétt blaðamanna. Það er einnig fráleitt að banna eigendum dagblaða að eiga sjónvarpsstöðvar og öfugt. Og það er heldur engin þörf á því að banna markaðsráðandi fyrirtækjum að eiga ljósvakamiðla eða aðra fjölmiðla. Svo lengi sem þau ekki misnota markaðsráðandi stöðu sína er það í lagi að þau eigi fjölmiðla.. Samkeppnisstofnun á að fylgjast með því að þessi fyrirtæki misnoti ekki aðstöðu sína og hún á að grípa í taumana ef það gerist.

Áfram foringjaleikur

Það hafa áreiðanlega verið þung spor hjá foringjum stjórnarflokkanna að ákveða að gefast algerlega  upp í fjölmiðlamálinu og draga bæði frumvörpin til baka.Þeir ætla þó greinlega að halda foringjaleiknum,foringjaræðinu áfram.Nú tilkynna þeir að  þeir hafi ákveðið að breyta stjórnarskránni og taka út ákvæði 26.gr. um heimild fyrir forseta að synja lögum staðfestingar. Foringjarnir virðast ekki átta sig á því að þeir breyta ekki stjórnarskránni. Það þarf að samþykkja breytingar á stjórnarskrá á tveimur þingum og kjósa til alþingis á milli. Stjórnarskrá verður ekki breytt nema þjóðin sé því samþykk. Það kom í ljós í fjölmiðlamálinu,að málskotsréttur forseta er nauðsynlegur öryggisventill. Þjóðin vill að  forseti hafi þetta vald. Það er engin þörf á því að taka það vald af forseta. Ég tel,að  forseti eigi áfram að hafa heimild til þess að vísa málum til þjóðarinnar. Sagan leiðir í ljós,að þetta ákvæði hefur ekki verið misnotað.

Björgvin Guðmundsson